21 ام
جوشش،رویش و خروش! چنان به رگ و استخوان رمان پیوند دارند که نبود هر کدام نظم و نسق و کالبد اثر را در هم می پیچد.جوشش جوانه های یک اتفاق جریان سیالی است که خیلی زود به مثابه شیشه عطری که درش گم شده باشد در اقصی و نقاط همان حادثه تسری و شیوع می یابد. و سرایت از آن دست نیروهایی است که چپ و راست،سیاه و سفید،شب و روز و در یک کلام ضد و نقیض را در برابر هم قرار می دهد. و در همین کش و قوس هاست که عده ای از بدنه ی داستان ریزش کرده و بالعکس شخصیت هایی از کور ترین زاویه به داستان می پیوندد و به اصطلاح رویش می نماید.سید رسول که محور اصلی و خط مشی رفتارها و کنش و واکنش های داستان از او سرچشمه می گیرد چونان رهبری مدبر و شجاع از کوران حادثه ها با قدرت ایمان و صبر می گذرد و به پشتوانه ی امدادهای الهی فصل خروش را رقم می زند.
سال های بنفش
ابراهیم حسن بیگی،در یک رمان 260 صفحه ای می کوشد تا عددی بر عدد رمان های سیاسی بیافزاید. در هر حال انگشت شماراند.
علی یک روستایی نوجوان که از تبعید سید رسول به عنوان یک فرصت دو طرفه بهره می گیرد و در عصر بنفش و خفقان تمایل به بیداری و خروش خود را علنی می کند.آری یک تار از بی نهایت تاری که به انقلاب منجر شد در دستان علی قرار داشت.انقلابی گری و حراست از دین این گونه در دل و جان مردم رخنه می کند و سرانجام انقلاب... هرچند رمان قبل از انقلاب و با شهادت سید رسول به اتمام می رسد اما با شامه ای قوی می توان عطر و بوی انقلاب اسلامی را از چند متر آن طرف تر از شهادت سید حس کرد و به اتفاقی که قرار است به زودی بیافتد پی برد.
به نظر داستان سال های بنفش داستان این سال های ما نیز باشد؛گرچه رنگ و لعاب آن کمی متفاوت تر از آن سالهاست.
معمولا انسان های فطرت دار از رنج هم نوع خود رنج می برد و همین رنج هاست که نمی گذارد یک جا بنشینی و به عادت سخیف بی تفاوتی ها لباس آری بپوشانی.
هر که رنجور می شود از این وضعیت،همین یک بار را بنشین و سپس برخیز و وارد میدان شو.بنشین و بخوان.والسلام