هجدهم

کودکی! واژه ای که تنها لفظ آن برای ما باقی مانده و البته بی شمار خاطرات ترش و شیرین.روزگاری که امکانات زندگی کم بود اما به غایت گرم و پر شور .این ادعای هر کسی است که در آن دوران زیسته است.

چه بسیار آداب و رسوم که فدای ورود عجولانه مدرنیته گردید.سبک زندگی ها متناسب تر با مناسبت ها بود.برای نوروز به شکلی بودیم و برای محرم به شکلی دیگر.شادی سبکی داشت و عزا سبکی دیگر. امروز ما فاصله گرفته ایم و این محصول خلط شدن فرهنگ خودی با غیر خودی است و دراین معادله که شباهت زیادی به نامعادله دارد نمی توان سرانجام خوبی را متصور بود. ما کیفیت ها را قربانی و ذبیح کمیت ها کردیم .غافل این که کیفیت از شاخصه های حیاتی یک شیعه از تبار تمار و عمار و سلمان است.

اربعین حسینی

امکان حضور در تاریخی دیگر

اربعین فرصت ساختن و مرمت دوباره فرهنگ از هم گسیخته  شیعه تمدن ساز است.شیعه ای که رسالتی جهانی دارد و  ردپایش در همه تاریخ گواه این حقیقت است که  من،تو،ما،شماآمده ایم تا بسازیم و نسوزیم و سازش نکنیم و این گونه منتظر آمدن اویی باشیم که جهان را خواهد ساخت .

آن چنان حرکت پیاده روی اربعین بزرگ و صاحب عظمت است که زبان از بیان آن قاصر  و رسانه در به تصویر کشیدن آن ناتوان و تسلیم.اربعین در این سال ها کمیتی بی نظیر به خود گرفته و این شور راهی کوتاه مانده تا در شعور آدمیان سریان یابد. البته بدان معنا نیست که درکی از این اتفاق تاریخی نداریم بل که بزرگی و کمیتِ آن،چنان ما را واله و سرگردان کرده که قدرت غور کردن برای مان فراهم نمی شود. و مادام که ما این خلأ را پر نکنیم و از وادی کمیت به کیفیت رهنمون نشویم رسالت تشیع را به پایان شروع انگیز آن نرسانده ایم.شیعه با کیفیت شروع می شود و با کیفیت ادامه پیدا می کند و  با کیفیت از احباب دنیایی می گذرد و ..

دست نوشته هایی از استاد طاهر زاده با پیوست مقدارکی مصاحبه با طعم شور و شیرین های اربعین.74 صفحه